گفت‌وگوی علمی

نیما یوسفی

تفاوت "رَجم" و "سنگسار" از نظر لفظی و زبانی: 1. ریشه واژگانی: رَجْم (رَجم): واژه‌ای عربی است. ریشه آن از «رَجَمَ» می‌آید که به معنی «پرتاب کردن سنگ»، «سنگ انداختن»، یا «سنگ زدن» است. در زبان عربی، "رجم" کاربردهای مختلفی دارد، از جمله: پرتاب سنگ برای تنبیه یا مجازات راندن و دور کردن (مثلاً در قرآن: «وَ لَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيا بِمَصابيحَ وَ جَعَلْناها رُجُوماً لِلشَّياطينِ…») یعنی «رُجوم» به معنی سنگ‌های پرتابی برای دور کردن شیاطین. سنگسار: واژه‌ای فارسی است، مرکب از: «سنگ» + «-سار» (پسوندی که در ترکیب با اسم‌ها، مفهوم انجام کاری را می‌رساند، مانند: آزار، شکنجه‌سار) معنی تحت‌اللفظی: «سنگ‌باران کردن» یا «کسی را با سنگ زدن» 2. مفهوم و کاربرد: هر دو واژه به یک معنا و روش مجازات اشاره دارند، یعنی زدن فردی با سنگ تا حد مرگ، ولی: «رجم» بیشتر در متون دینی و فقهی (به ویژه فقه اسلامی و قرآن) به کار می‌رود. «سنگسار» بیشتر در زبان فارسی عمومی، رسانه‌ها و نوشتارهای معاصر کاربرد دارد. 3. کاربرد در منابع دینی و حقوقی: در فقه اسلامی، واژه‌ی رایج رجم است؛ مثلاً: حد رجم برای زانی محصن. در قانون مجازات اسلامی ایران، تا سال‌ها عبارت «سنگسار» نیز به‌طور رسمی استفاده می‌شد، اما بعدها بیشتر از واژه‌ی عربی «رجم» استفاده کردند تا هم با متون فقهی هماهنگ باشد و هم جنبه مذهبی و شرعی آن تأکید شود.

برای ارسال پاسخ شوید.